Poziomowanie filmu elektroforetycznego można mierzyć ilościowo za pomocą testera chropowatości, wyrażonego jako wartość Ra. Niższa wartość Ra wskazuje na lepsze poziomowanie.
Farba elektroforetyczna składa się z wody, sadzy, pigmentów lub wypełniaczy dwutlenku tytanu, rozpuszczalników alkoholowych i żywicy. Rozmiar cząstek pigmentu i reaktywność rozpuszczalników mają bezpośredni wpływ na wydajność powłoki. Jeśli cząstki pigmentu przekraczają optymalny zakres, mogą wystąpić problemy takie jak wystawanie cząstek, narastanie lub spływanie, prowadzące do szorstkiej powierzchni i słabego poziomowania.
Precyzyjna kontrola prądu jest niezbędna, aby uniknąć czynników takich jak pęcherzyki lub osady, które wpływają na jakość powłoki. Dodatkowo, po elektroforezie, etap utwardzania wymaga odpowiedniej kontroli temperatury. Niewystarczająca temperatura utwardzania może skutkować szorstką powierzchnią, wpływając na poziomowanie.
Chropowatość powierzchni podłoża wpływa na poziomowanie elektroforetyczne. Wysoka wartość Ra (zła jakość powierzchni) może prowadzić do szorstkiej warstwy powłoki ze słabym poziomowaniem (stal walcowana na zimno zazwyczaj wymaga chropowatości podłoża Ra ≤ 1,2 mikrona).
Jakość filmu fosforanowego wpływa na poziomowanie. Nierówny lub szorstki film fosforanowy może bezpośrednio powodować słabe poziomowanie w filmie elektroforetycznym. Niewystarczające płukanie wodą, pozostawianie resztek kwasu lub oleju, przeniesie się do warstwy elektroforetycznej, wpływając na poziomowanie.
Niewłaściwa kontrola parametrów cieczy kąpielowej—takich jak niska zawartość ciał stałych, podwyższone pH, brak równowagi temperatury, problemy ze stosunkiem pigmentu do spoiwa, nadmierna zawartość jonów zanieczyszczeń lub nieprawidłowa zawartość rozpuszczalnika—może prowadzić do nierównomiernego osadzania się filmu, negatywnie wpływając na poziomowanie.
Grubość warstwy powłoki musi być kontrolowana w określonym zakresie. Obszerne testy pokazują, że grubość filmu 18–20 mikronów zapewnia optymalne poziomowanie. Jeśli film jest zbyt cienki, występuje nierównomierność powłoki, prowadząca do słabego poziomowania. Jeśli zbyt gruby, chropowatość powierzchni (wartość Ra) wzrasta, co również skutkuje słabym poziomowaniem.
2. Precyzyjna kontrola warunków powlekania: Kontrolować napięcie elektroforetyczne, czas trwania i temperaturę, aby utrzymać stabilne pH kąpieli, unikać nadmiernego prądu powodującego pęcherzyki i ściśle regulować temperaturę utwardzania.
4. Kontrola parametrów cieczy kąpielowej: Regularnie monitorować i kontrolować pH, temperaturę, zawartość zanieczyszczeń i przewodnictwo, aby utrzymać je w optymalnych zakresach. Upewnić się, że stężenie ciał stałych jest odpowiednie, aby dodatkowo poprawić poziomowanie filmu.
6. Kontrola grubości filmu: Zarządzać napięciem elektroforetycznym i czasem trwania, aby utrzymać grubość filmu w optymalnym zakresie.
Systematyczne uwzględnienie tych czynników może znacznie poprawić jakość powierzchni warstwy powłoki, uzyskując wykończenie przypominające lustro.